به گزارش میراث‌آریا، مرتضی رضوانفر عضو هیئت علمی پژوهشگاه در  این نشست به معرفی شماری از میراث به‌جای مانده از این دولت‌شهرها بر پایه بررسی‌های میدانی در تانزانیا و کنیا پرداخت.

او گفت: پژوهش‌ها و کتابهای زیادی توسط محققان انگلیسی، آلمانی، پرتغالی، آفریقایی، عربی و اخیرا ایرانی در باره تمدن شیرازیها در شرق آفریقا تالیف شده است.

رضوانفر با اشاره به پیشینه و نقش شیرازی‌ها در شکل‌گیری دولت‌شهرهای شرق آفریقا افزود: در سال ۹۵۷ میلادی، قوم بزرگی از شیرازی‌ها به رهبری «علی ابن حسن شیرازی» با هفت کشتی از خلیج فارس به شرق آفریقا مهاجرت کرده و در چندین نقطه، دولت‌شهرهایی تأسیس کردند. آنان به مدت ۵۰۰ سال بر این مناطق حکومت کرده و پایه‌گذار نژاد جدیدی با عنوان «آفروشیراز» شدند که میراث‌دار سبک نوینی در معماری، زبان، دین و آیین‌هاست.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: بر اساس شواهد میدانی و تاریخی، افراد و گروه‌های زیادی در شرق آفریقا شامل کشورهای موزامبیک، تانزانیا، کنیا و سومالی با افتخار خود را شیرازی می‌نامند و رقابت و تأکید بسیاری برای حفظ نژاد شیرازی دارند و دلیل این امر را خدمات گسترده و اساسی اجداد شیرازی خود در گسترش مدنیت، شهرسازی، کشتیرانی و تجارت جهانی در آفریقا می‌دانند.

او با اشاره به برخی دولت‌شهرهای شیرازی در شرق آفریقا همچون کیلوا کیسیوانی، کائوله، زنگبار، مومباسا، لامو... گفت: متاسفانه آثار یاد شده به دلیل عدم رسیدگی در معرض تخریب شدید قرار دارند و باید با هدایت تورهای گردشگری، ترغیب مدیران استانهای جنوبی برای ارتباط با این کشورها و همچنین مکاتبه با وزارت امور خارجه و دیگر دستگاه‌های مرتبط، نسبت به احیا و حفاظت از این آثار جهانی اقدام شود.

در انتهای نشست محمدابراهیم زارعی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی  و گردشگری یادآور شد با پیگیری از وزارت امور خارجه و همچنین سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، موضوع همکاری با دولتهای تانزانیا و کنیا برای حفاظت از میراث مشترک ایران و کشورهای یادشده  مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

او گفت: در این راستا نشستی با پژوهشگران و دستگاه های مرتبط، برگزار می شود تا ابعاد و حوزه های مربوطه تشریح شده و برنامه راه، مشخص شود.

انتهای پیام/